Kiedy wpadam rano na śniadanie, od progu krzyczę uśmiechnięta: „Ohayōgozaimasu!” Stasza pani cmoka z uznaniem: „Nihongo wa totemo yoi”. Oczywiście trudno po usłyszeniu zwykłego wesołego „dzień dobry” stwierdzić na serio, że świetnie się mówi po japońsku. Są to jednak słowa uznania. Że się ośmieliliśmy, że próbujemy, że […]