Spotkać Gejszę

Jeśli ktoś zapytałby was o pierwsze skojarzenia z Japonią, z pewnością wymienilibyście jednym tchem, górę Fuji, samurajów i gejsze. Polowanie na Gejsze to oczywiście punkt obowiązkowy pierwszej wizyty do Japonii ;))). Wiele zwykłych ślicznych dziewczyn spacerujących po uliacach w kimonach i yukatach pada wtedy „ofiarą” rozgorączkowanych łowców zdjęć. Będą potem fotograficznym trofeum wyprawy, prezentowanym jako GEJSZA. (- co z prawdą oczywiście nie ma nic wspólnego)

Fascynyjące jest to, że „instytucja gejszy” funkcjonuje do dziś dnia, ma się doskonale, a w ostatnim czasie nawet zyskuje na popularności. Gejsze można spotkać w kilku miastach (w tym Kanazawa) ale oczywiście najsłynniejszym i najbardziej prestiżowym miejscem jest Kyoto, gdzie jest ok 200 Gejsz i 100 adeptek.

Słowo geisha składa się z dwóch znaków 芸 (gei) – “sztuka” i 者 (sha) – “osoba/wykonawca”  i doskonale określa rolę tych tajemniczych kobiet, które musiały posiąść umiejętności artystyczne, bawić gościa rozmową, tańcem, śpiewem i grą na instrumentach (shamisen, koto, shakuhachi). Doskonałe maniery, znajomość poezji, kaligrafii, sztuki układania kwiatów (ikebana) i biegłość w ceremonii herbaty to kolejne punkty obowiązkowe. Jeśli do tego natura obdarzyła je jeszcze wyjątkową urodą i urokiem, macie już ideał.

 

Zostanie gejszą poprzedza 6-letni okres bycia maiko (舞妓) -adeptką na gejszę i wspólcześnie naukę rozpoczynają nastolatki. (dawniej, nawet 6-letnie dzieci). Już nawet Maiko są zawodowymi artystkami, ich urok tkwi właśnie w młodości i niedojrzałości, co dodatkowo jest podkreślone przes strój i wygląd, dlatego z łatwością (po pewnych wskazówkach) można odróżnić jedną od drugiej. Po 20 roku życia uczennica staje się prawdziwą Gejszą, jest wystarczająco wykształcona i dojrzała, żeby rozmawiać i bawić najbardziej prestiżowych gości.

Maiko i Geiko (Gejsza z Kyoto) są tajemnicą nawet dla Japończyków. Nie każdy je widział lub spotkał się z nimi osobiście. Co nie znaczy, że my nie mamy żadnych szans. Najpopularniejszym miejscem na „polowanie na gejsze” jest dzielnica Gion w Kyoto. Geiko i Maiko mieszkają w eleganckich domach okiya, ustytułowanych przy małych uroczych uliczkach i najlepszym sposobem, żeby je zobaczyć jest właśnie zaczajenie się wieczorem w tamtej okolicy. Powiem szczerze, że zobaczenie Gejszy jest absolutną rzadkością i jeśli spotkacie przemykającą się wystrojoną w kimono piękność z pomalowaną na biało twarzą to będzie to i tak prawdopodobnie Maiko. Maiko wygląda prawie gejsza. „Prawie” robi różnicę.

1. KIMONO: Maiko ma kimono z bardzo długimi rękawami, Gejsza będzie miała rękawy do nadgarstków. Kimono Maiko będzie też miało bardziej krzykliwe kolory i więcej wzorów, Gejsze noszą stroje w bardziej stonowanych barwach, a wzory umiejscowione są tylko na dole.

2.OBI: pas obi u Maiko jest zawiązany z tyłu w węzeł darari tak, aby końce wisiały swobodnie, pas Gejszy będzie zawiązany z tyłu w taiko masubi i wyglądał jak płaska kwadratowa poduszka.

3. KOŁNIERZYK: u Maiko wystaje spod kimona „coś czerwonego”, Gejsza ma biały.

4. KANZASHI: (ozdoby do włosów) Maiko ma dużo bogatsze i wymyślniejsze ozdoby, dużo tu drobnych kwiatuszków zebranych w kompozycje, ozdoby Gejszy znów są dużo prostsze, często ograniczone do szpilek i grzebieni.

5. FRYZURA: Maiko czesze swoje własne włosy, Gejsze mają zwykle peruki

6. MAKIJAŻ: Obie mają pomalowane na biało twarze i szyje, ale Maiko ma pozostawiony kawałek naturalnego ciała na karku. Makijaż Maiko jest mocniejszy, usta pomalowane tak, aby wydawały się mniejsze, bardziej „dziubkowate”, okrągłe, w okół oczu mają więcej czerwieni i więcej różu na policzkach.

7. KLAPKI: Maiko nosi potężne klapki kobo, a Geisha bardziej płaskie geta lub zori.

 

Jeśli złapanie na ulicy Maiko tylko rozbudza apetyt i  i pragnienie zobaczenia jednak prawdziwej Gejszy staje się nieznośne, jest kilka możliwości:

1. Do najtańszych opcji należy wizyta w Gion Corner.
Jest to rodzaj teatru, gdzie można zobaczyć się 7 tradycyjnych sztuk: Ceremonia herbaty, układania kwiatów, koto (gra na japońskiej harfie), taniec gagaku, kyōgen (sztuka komediowa), taniec Maiko i Bunraku (przedstawienie kukiełkowe).
Na koniec pokazu, jedna lub dwie Maiko tańczą tradycyjny taniec japoński.
W kwietniu, w czasie hanami obok Maiko występują też Gejsze. (3500-4000 yenów)
http://www.kyoto-gioncorner.com/global/en

2. Gion Odori to coroczny festiwal tańców organizowany przez maiko i geiko z hanamachi Gion Higashi. Występy Gejsz odbywają się od 1 do 10 listopada w teatrze Gion Kaikan. Pierwszy taki festiwal odbył się w 1953 roku.
Gejsze występują dwukrotnie w ciągu dnia, o godzinie 13:30 i 16:00.
Na godzinę przed występem tanecznym organizowana jest ceremonia przenia herbaty. Ceny biletów wahają się od 3500 yenów, za obejrzenie tylko części tanecznej, do 4500 yenów wraz z wzięciem udziału w ceremonii parzenia herbaty.

3. Możliwość bardziej kameralnego spotkania Gejszy daje Gion Hatanaka. W czasie degustacji kuchni Kioto kilka Maiko i Geiko w pełnym makijażu wejdzie do pokoju, zaprezentuje taniec, i rozleje gościom sake. Przy odrobinie szczęścia będzie można sobie zrobić z nimi selfie.
http://www.thehatanaka.co.jp

4.  Absolunie prywatne spotkanie z Geiszą daje tylko Ochaya-Asobi, odwiedzenie prawdziwego „domu spotkań” czyli herbaciarni. Najbardziej prestiżowe herbaciarnie nie przyjmują gości bez referencje od innych klientów, ze względu na bezpieczeństwo oraz utrzymanie wysokiego poziom usług, co oznacza, że  bardzo trudno dostać się tam zagranicznemu gościowi.

5. Planując pobyt w pięciogwiazdkowym hotelu lub w jednym z najpiękniejszych Ryokanów zwanych Hiiragiya lub Tawaraya, można zwrócić się do recepcji w celu uzyskania pomocy. Tylko z ich wsparciem można dokonać rzeczy prawie niemożliwej czyli poczynić uzgodnienia z Ochaya (herbaciarnia). Dobrze wiedzieć, że rachunek  będzie zawierał wszystko, co jest związane z całą aranżacją wieczoru, posiłkami i zaangażowaniem pomocnych osób (a dla cudzoziemca może być ich nawet kilkanaście ), przygotowaniami Geiko i jej przejazdami. Licz się więc z wydatkiem od 100 tysięcy jenów w górę.